محمّد رسول‌الله صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم آخرین پیامبر و خاتم‌النبیین (بخش ششم)

  محمّد رسول‌الله صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم آخرین پیامبر و خاتم‌النبیین

(بخش ششم)

ارتباط مستحکم و جاویدان امت با رسول‌الله
اگر کسی آداب و احکامی را که دربارۀ حضرت رسول‌اکرم،‌ صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، در سوره‌های احزاب، حُجُرات، تحریم و مجادله ذکر شده و نیز گرامیداشت‌ها و انعام‌هایی را که در سورۀ فتح و ضحی و انشراح بیان گردیده است، مطالعه کند، عقل و ذوقش تصدیق خواهد کرد که به‌راستی‌ اینها اوصاف پیامبری هستند که برای تمام نسل‌های بشر و همۀ زمان‌ها مبعوث شده است؛ پیامبری که خورشید رسالتش کسوف نمی‌پذیرد و ستارۀ اقبالش هیچ‌گاه افول نمی‌‌کند. بدون تردید بعثت یک پیامبر جدید ـ اگرچه شریعت جدیدی هم نداشته باشد ـ با این اوصافی که برای حضرت محمّد‌، صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، بیان شده است، منافات دارد و ارتباط دائمی و مستحکم امت با رسول‌الله،‌ صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، را تضعیف می‌کند، و در عین‌ حال رابطۀ امت مسلمان را با تعالیم و اسوۀ نبوی و اصحاب و اهل‌بیت آن‌حضرت،‌ صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، و زادگاه‌ و دیارش کم‌رنگ می‌گرداند. آری! پیامبری که بعد از حضرت محمّد،‌ صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، مبعوث شود، چه بخواهد یا نخواهد، میان آن‌حضرت،‌‌ صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، و امتش فاصله می‌اندازد و بر ارتباط امت با رسول‌‌اکرم،‌ صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، تأثیر می‌گذارد، و البته که این یک امر طبیعی و مقتضای فطرت بشری است۴، چنان‌که خداوند متعال می‌فرماید: [مَا جَعَلَ الله لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَینِ فِی جَوْفِه] (احزاب:۴)؛ خداوند براى هیچ شخصى در درونش دو دل ننهاده است.» با توجه به این واقعیت یک انسان عاقل که با علم روان‌شناسی و تاریخ ادیان آشنایی عمیق داشته باشد نمی‌تواند باور کند که بعثت یک پیامبر جدید در یک امت ارتباط آن امت را با پیامبر پیشین تحت تأثیر قرار ندهد و مزاحم ارادت و محبت با او نگردد و بر رابطۀ امت با خاندان یا قوم و اصحاب و اهل‌بیت و زبان و فرهنگ و زندگانی پیامبر پیشین اثر نگذارد. این یک قانون طبیعی و فطری است که اصلاً تغییرپذیر نیست. دین و قرآن مجید و سنّت متواتره به صراحت تأکید دارد که محبت امت با رسول‌اکرم،‌ صلّی‌الله‌‌علیه‌وسلّم، از محبت دنیا و هر آنچه در آن است، باید بیشتر باشد. در حدیث صحیح وارد شده است: «لایؤمن أحدکم حتی أکون أحب إلیه من والده و ولده و النّاس أجمعین؛ هیچ یک از شما مؤمن نمی‌شود مگر این‌که من نزد وی از پدر و مادر و فرزندش و همۀ مردمان محبوب‌تر باشم.» در قرآن نیز آمده است: [النَّبِی أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ] (احزاب:۶)؛ پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است، و همسران پیامبر مادران آنها هستند.»